بسم الله الرحمن الرحیم سلام(عشق معنوی۲)سلام بر دوستداران حیوانات
(:اینهایی که حیوان نمی خورندبه هنگام مرگ(خیلی سخت) جان نخواهندداد:)
بسم الله الرحمن الرحیم سلام(عشق معنوی۲)سلام بر دوستداران حیوانات
(:اینهایی که حیوان نمی خورندبه هنگام مرگ(خیلی سخت) جان نخواهندداد:)
جوان خیلی آرام و متین به مرد نزدیک شد و با لحنی مودبانه گفت: بخشید اقا من میتونم یکم به خانوم شما نگاه کنم و لذت ببرم؟
مرد که اصلا توقع چنین حرفی را نداشت و حسابی جا خورده بود،مثل آتشفشان از جا برخواست و میان جمعیت،یقه جوان را با عصبانیت گرفت و محکم او را به دیوار کوبید!!
وفریاد زد مرتیکه عوضی خجالت نمیکشی،مگه خودت ناموس نداری...
جوان اما خیلی آرام،بدون اینکه از حرفهای مرد عصبی شود و عکس العملی نشان دهد،همانطور مودبانه ادامه داد؛عذر میخام فکر نمیکردم این همه عصبی و غیرتی بشین،دیدم همه مردم دارن بدون اجازه و بالذت نگاه میکنن،من گفتم حداقل از شما اجازه بگیرم تا نامردی نکرده باشم...
مرد خشکش زد... همانطور که یقه جوان را گرفته بود آب دهانش را قورت داد و زیر چشمی زنش را برانداز کرد...
حقوق زن , ملکیت زن در جنگ در اسلام !
بسم الله الرحمن الرحیم لطفا در جهت کپی برداری با ذکر منبع بلاگ عشق معنوی دو , و مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی حوزه علمیه قم جایز است متشکرم.
عنوان سوال : به نام خدا سلام شخصی که وجود خدا را باور ندارد و کمونیسم هست سوالی در مورد حقوق زن در اسلام پرسیده که بنده از شما می پرسم...
متن سوال : اول ایام سوگ رو به شما تسلیت عرض میکنم و بابت پاسخگویی جامع و خوب همیشگی تون از شما متشکرم و خداوند به شما خیر بدهد , دوستی که وجود خدا را باور ندارد و در این راه تبلیغ میکند و تقریبا به هیچ وجه راضی نمیشود سوال های زیادی دارد , هر چند که متاسفانه بعذا از فحش هم استفاده میکند و از همه بدتر به خداوند و پیامبران و... هم فحاشی میکند اما این سوال او را بطور نمونه بدون بی احترامی بنده کپی میکنم شما پاسخگو میشوید ان شاء الله هم بنده مطالعه میکنم هم ان شاء الله به سمع و نظر ایشان میرسانم هم در بلاگ شخصی ام با ذکر منبع قرار میدهم و هم اینکه شما جایز هستید بدون نام بنده سوال و جواب را انتشار بدهید ... متشکرم بررسی مجوز تجاوز جنسی به زنان شوهردار در اسلام از زاویه‌ای دیگر. . وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ کِتَابَ اللّهِ عَلَیْکُمْ وَأُحِلَّ لَکُم مَّا وَرَاء ذَلِکُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِکُم مُّحْصِنِینَ غَیْرَ مُسَافِحِینَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا تَرَاضَیْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِیضَةِ إِنَّ اللّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا (نساء/24) و زنان شوهردار (بر شما حرام است؛) مگر آنهائی که مالک (آنها در جنگ) شدهاید، اینها احکامی است که الله بر شما مقرر داشته و زنان دیگر غیر از اینها (زنانی که در جنگ به غنیمت گرفته اید) در صورتی برای شما حلال است که با اموال خود آنها را اختیار کنید در حالی که پاکدامن باشید و از زنا خودداری نمایید, پس هنگامیکه از آنها بهره بردید واجب است که مزد آنها را بپردازید و گناهی بر شما نیست نسبت به آنچه با یکدیگر توافق کردهاید بعد از تعیین مهر، الله دانا و حکیم است. این آیه عطف یه آیه‌ی پیش از خود است: حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهَاتُکُمْ وَبَنَاتُکُمْ وَأَخَوَاتُکُمْ وَعَمَّاتُکُمْ وَخَالاَتُکُمْ وَبَنَاتُ الأَخِ وَبَنَاتُ الأُخْتِ وَأُمَّهَاتُکُمُ اللاَّتِی أَرْضَعْنَکُمْ وَأَخَوَاتُکُم مِّنَ الرَّضَاعَةِ وَأُمَّهَاتُ نِسَآئِکُمْ وَرَبَائِبُکُمُ اللاَّتِی فِی حُجُورِکُم مِّن نِّسَآئِکُمُ اللاَّتِی دَخَلْتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمْ تَکُونُواْ دَخَلْتُم بِهِنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ وَحَلاَئِلُ أَبْنَائِکُمُ الَّذِینَ مِنْ أَصْلاَبِکُمْ وَأَن تَجْمَعُواْ بَیْنَ الأُخْتَیْنِ إَلاَّ مَا قَدْ سَلَفَ إِنَّ اللّهَ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا (نساء/23) حرام شده است بر شما، مادرانتان، و دختران، و خواهران، و عمهها، و خالهها، و دختران برادر، و دختران خواهر شما، و مادرانی که شما را شیر دادهاند، و خواهران رضاعی شما، و مادران همسرانتان، و دختران همسرتان که در دامان شما پرورش یافتهاند از همسرانی که با آنها آمیزش جنسی داشتهاید - و چنانچه با آنها آمیزش جنسی نداشتهاید، (دختران آنها) برای شما مانعی ندارد - و (همچنین) همسرهای پسرانتان که از نسل شما هستند (- نه پسر خواندهها -) و (نیز حرام است بر شما) جمع میان دو خواهر کنید؛ مگر آنچه در گذشته واقع شده؛ چرا که خداوند، آمرزنده و مهربان است قبلا این آیه از دید قرآن توضیح داده شده است، اما بخوانید نظر علامه سید محمد حسین طباطبائی صاحب تفسیر المیزان را در مورد تفسیر این آیه: این واژه یعنی کلمه‌ی "محصنات" عطف است به کلمه‌ی "امهات" و معنای آیه چنین می‌شود: حرام است بر شما ازدواج با مادران و ... و همچنین ازدواج با زنان شوهردار – البته مادام که شوهر دارند-. و بنابراین جمله‌ی " إِلاَّ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ" در این مقام خواهد بود که حکم منعی که بود از کنیزان بردارد، یعنی بفرماید زنانی که ازدواج کرده‌اند، و یا بگو شوهر دارند، ازدواج با آنها حرام است به استثنای کنیزان که در عین اینکه شوهر دارند ازدواج با آنها حلال است به این معنا که صاحب کنیز که او را شوهر داده می‌تواند بین کنیز و شوهرش حائل شود، و در مدت استبراء نگذارد با شوهر تماس بگیرد و آنگاه خودش با او همخوابگی نموده، دوباره به شوهرش تحویل دهد که سنت هم بر این معنا وارد شده است.... بخوانید نظر شهید اول در مورد احکام نزدیکی با کنیزی که شوهر دارد و سرنوشت فرزند او: فرزند کنیز، در صورت تحقق شرایط سه گانه (یعنی نزدیکی و به دنیا آمدن بچه پس از گذشت شش ماه یا بیشتر تا حداکثر زمان حمل) به شوهر تعلق دارد، همچنین در ازدواج موقت(چنین است) اما اگر مولا(صاحب کنیز) یا شوهر(برده) آن را از خود نفی کنند (هر کدام بگویند که فرزند من نیست) در این مورد فرزند بدون لعان از مولا یا شوهر نفی می‌شود، اگر چه( او با نفی فرزند از خودش) کار حرامی انجام داده است، و اگر(شوهر) دست از انکار بردارد و اعتراف نماید که فرزند از آن اوست، این اعتراف صحیح است و فرزند به او ملحق می‌شود. (لُمعه دمشقیه) این جملات بزرگان دین به قدری واضح است که من نیاز بر شرح نوشتن را نمی‌بینم، شهید اول یزرگترین فقیه شیعه است و کتابهایش مخصوصا کتاب "لمعه دمشقیه" او در مقطه فوق لیساس حقوق تدریس می‌شود از پایه اصول قضاوت در ایران ماست!!! . چگونه اسلام دین رحمت است، درحالیکه کتاب مقدسش دستور به تجاوز به زنان اسیر را میدهد؟! الله مسلمین را به کشتن و" قطع و دست و پا" و سنگسار و زنده زنده سوزاندن انسان و برده داری و هزاران دستور .دیگه دعوت میکنه ، یکی از شاهکارهای الله اینه که به مسلمین اجازه میده که زنان اسیر را هر چند که شوهردار باشند، به تملک در بیارند و باهاشون رابطه جنسی داشته باشند!! چطور مسلمینی که در حرف، شعار" اگر دین ندارید لا اقل آزادمرد باشید" را میدهند و انتظار برخورد جوانمردانه را دارند، اما نوبت خودشان که میرسد ، در عمل روی هر چه ناجوانمرد را سفید میکنند . __________________________________ متشکرم.
پاسخ سوال : پرسشگر محترم کنیزی که آمیزش با او برای صاحبش جایز است و احتیاج به عقد ندارد و داشتن شوهر مانع این آمیزش نیست، دو صورت دارد: 1. زنان شوهر داری که به همراه مردان خود در میدان جنگ تهاجمی علیه اسلام حضور داشتند و بعد از شکست به اسارت در می آمدند (مثل حنین، هوازن و ...) اگر حاکم اسلامی (امام معصوم یا جانشین عادل او) مصلحت می دید ،این زنان اسیر را به کنیزی می گرفتند و بین رزمندگان تقسیم می کردند و این زنان از همان لحظه اسارت از مردان خود جدا شده و بر صاحبان خود حلال می گشتند و احتیاج به طلاق و عده نبود. (اسارت به منزله طلاق است ) 2. کنیزی که صاحبش او را به ازدواج دیگری درآورده بود، صاحبش حق داشت بین آن کنیز و شوهرش حائل شود و بعد از استبرائ و یک بار حیض شدن با او آمیزش کرده و دوباره او را به شوهرش تحویل دهد. این از احکام مالکیت است و لغو آنها به معنای لغو مالکیت می باشد. اگر کسی بخواهد که کنیزی مخصوص خودش باشد باید او را بخرد ولی وقتی کنیز را نمی خرد و با اجازه صاحب کنیز با او ازدواج می کند، خودش این حکم را پذیرفته است. بنا بر این ایراد ایشان در مورد دوم اصلا وارد نیست. زیرا این اثر مالکیت مالک است که در مال خودش حق تصرف دارد و نمی توان مالکیت را اجازه داد و آثار مالکیت را از آن گرفت و راه فرار هم وجود دارد و فرد می تواند با خریدن کنیز مالک بلامنازع او می گردد و وقتی با کنیزی که ملک دیگری است، ازدواج می کند خودش می داند که این اتفاق ممکن است بیفتند و با این وجود اقدام می کند. اما حکم دوم یک حکم تنبیهی و برای بازدارنگی است تا دیگران جرأت تعرض به جامعه اسلامی را پیدا نکنند. وقتی قبیله و عشیره ای همگی اعم از زن و مرد و بزرگ و کوچک به جنگ با اسلام قیام کردند، مسلمانان باید از کیان خود دفاع کنند و با آنان بجنگند و تا زمانی که شکست آنان قطعی نشده، دشمن را بکشند و اگر قبل از شکست قطعی، دشمن پیشنهاد مصالحه داد، امام بر اساس توافق با آنان رفتار می کند. اما اگر جنگیدند تا شکست آنان قطعی شد، باید بعد از شکست قطعی دشمن را به اسارت بگیرند و دشمنانی که در جنگ شکست می خورند و تسلیم می شوند، امام مسلمانان با رعایت مصلحت جامعه اسلامی در مورد آنان اعم از مرد و زن و کوچک و بزرگ تصمیم می گیرد که به منت یا در قبال فدیه آزادشان کند یا به بردگی گرفته می شدند و زنان که همراه آنان بودند نیز ، به عنوان کنیز به ملکیت مجاهدان در می آمدند و همچنان که رزمنده مسلمان مالک برده مرد می شد و می توانست او را بفروشد یا به کار بگیرد، مالک زن هم می شد و اگر می خواست، می توانست از او بهره جنسی ببرد، چون ملک خودش بود، دیگر احتیاج به عقد نداشت. این حکم فقط مربوط به جنگ با کافرانی است که علیه اسلام و جامعه اسلامی شمشیر کشیده و برای به نابودی کشاندن اسلام هجوم آورده باشند. مسلمانان حق ندارند ابتدا و بدون تبلیغ و دعوت و بدون این که مورد هجوم واقع شوند و برای تحمیل اسلام یا کشورگشایی به سرزمینی حمله کرده و مردان جنگی آنان را بکشند و بقیه را اعم از زن و مرد به بردگی بگیرند. اجازه به بردگی گرفتن فقط در مورد مردان و زنانی است که به کشور اسلامی هجوم آورده و در صدد نابودی اسلام و مسلمین هستند و این اجازه هم فقط مربوط به کسانی است که در میدان نبرد حضور دارند و آن هم در صورتی است که امام مسلمانان به بردگی گرفتن اسیران را جایز بداند و اجازه دهد. البته برده گرفتن شرکت کنندگان در جنگ را اسلام باب نکرد بلکه قانون عمومی آن زمان بود و اسلام هم مخالفت فوری و دفعی با آن را مناسب ندید بلکه به مبارزه تدریجی با آن پرداخت و ضمن پذیرفتن اصل آن، زمینه های ورود بندگان به جامعه اسلامی و آزاد شدن و ایمان آوردن آنان را ایجاد کرد. خلاصه کسی که برای هدم و نابودی گروهی اقدام کرد، با این اقدام خود به آن گروه اجازه داده اگر بتوانند او را هدم و نابود کنند و اگر آنان بر وی غلبه کردند و به جای کشتن او ، وی را به بردگی گرفتند و مالک همه منافع او شدند، این نه تنها ظلم نیست. بلکه مقابله به مثل با او و عکس العمل رفتار ظالمانه خودش است باضافه احسانی که به او شده است. این رفتار با ستمگر متجاوز، نزد هیچ کس ناپسند نبوده و نکشتن و به بردگی گرفتنش، خدمتی به اوست. زیرا برده بودن بخصوص اگر مالک، مسلمان معتقد و پای بند باشد، در معرض نجات دنیا و آخرت قرار دادن فرد است. البته این حکم اسلام به تبع شرایط حاکم در آن زمان و به صلاحدید حاکم اسلامی در آن عصرها بود. اما حالا که برده داری و به بردگی گرفتن انسان ها در جهان ممنوع شده، معلوم است که اسلام به این قانون متمایل تر است و رهبر جامعه اسلامی هم مصلحتی برای به بردگی گرفتن اسیران نمی بیند بخصوص که چهره اسلام را زشت جلوه می دهد و اسلام و رهبر جامعه اسلامی برای پیمان ها و مواثیق معقول و ارزشمند جهانی ارزش قائل است و داعیه دار چنین پیمان ها و میثاق هایی است.
پیوند مربوط به سوال شما در سایت پاسخگو
مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
